Rozdział 8

Decyzja

Obudziłam się od razu, tak jakby nic się nie zdarzyło. Jakbym tylko na chwilę się położyła. Wstałam i usiadłam po turecku. Uczyniłam to tak gwałtownie, że przed oczami zrobiło mi się czarno. Straciłam równowagę ktoś widząc, że zaraz znowu upadnę do tyłu, złapał mnie i podtrzymał. Zamrugałam kilka razy i stwierdziłam, że znajduję się w tym samym hotelowym pokoju. Popatrzyłam w lewą stronę i zobaczyłam piękną twarz, zmartwioną.

- Wszystko dobrze – spytał Jace. Zdałam sobie sprawę, że nie wymówię

ani jednego słowa z powodu suchości w gardle. Chłopak czując to co ja sięgną za siebie i podał mi butelkę wody. Wypiłam połowę za jednym razem.

- Opowiedz co się stało? – uśmiechał się z drwiną, ale powiedział to z troską.

- Ktoś tu przyszedł – powiedziałam. Zdziwiło mnie to, że odgłos podobny do skrzeku mógł się wydobyć z mojego gardła. – I chciał mnie udusić. Próbowałam uciec, niestety chyba się wywaliłam i uderzyłam w głowę. – słysząc własne słowa dotknęłam swoich włosów, próbując poczuć coś lepkiego.

- Zagoiło się. Kiedy przyszedłem leżałaś na podłodze, naokoło twojej głowy było bardzo dużo krwi. Położyłem cię na łóżko i sprawdziłem czy nic ci się nie stało. Rany nie było. Zmyłem krew z włosów i czekałem, aż się obudzisz. – Chłopak ze zdenerwowania przeczesał włosy palcami

- Jak długo byłam nieprzytomna?

- Kilka minut – Kilka minut? Przecież to niemożliwe!! Byłam tam, rozmawiałam, powinno zająć mi to przynajmniej godzinę. Zdecydowałam że powiem mu o wszystkim.

– Słyszałeś historię o nieśmiertelnej.- Anioł spojrzał na mnie i w pytającym geście uniósł brwi. - Miała wielką moc. Kochała, ale nie właściwą osobę. Spaliła całe miasto. Razem z mieszkańcami – przez całą opowieść patrzyłam na swoje ręce, które delikatnie zgniatały materiał bluzki. Dopiero pod koniec spojrzałam na Jace’a.

- *Bruciato la citta lub *citta di ceneri. Tak je nazywamy. Każda nadprzyrodzona istota zna tą historię. Opowiadano nam ją aby wmówić nam, że jesteście *essendo il male.- mimo że mówił po Włosku, dobrze wiedziałam co znaczą jego słowa. -  Niektórzy w to nie wierzyli. Mówili, że jej nie dało się powstrzymać,  była silniejsza od jakiejkolwiek mocy. Podobno to musiało się zdarzyć. Nieśmiertelna też zginęła, czyli nie była świadoma tego co robi. Po jej śmierci moc którą miała znalazła się w ziemi. Wystarczy że ktoś tam trafi, a otrzyma ją. Jeszcze nikomu nie udało się tam dostać. Stworzyciel chciał uniknąć, aby ktokolwiek miał tak durzą moc, ukrył miasto pod zaklęciami, aby nikt w pełni świadomy nie mógł tam trafić. Miasto znajduje się na obrzeżach Włoch. Podobno kiedyś ktoś się tam dostanie i uwolni dziewczynę, przywróci ją do życia. – Nie byłam w stanie nic wyksztusić. Z tego wszystkiego wychodziło to, że teraz ja mam tą moc i ta dziewczyna żyje … moje rozmyślania przerwał okropny ból w prawym przed ramieniu. Delikatnie podniosłam rękaw bluzki. Moim oczom ukazał się okropny widok. Skóra na ramieniu schodziła płatami. Powoli dotknęłam jej i zaczęłam odrywać. Nie wiem czemu to zrobiłam, wydawało mi się, że powinnam. Syknęłam, kiedy oderwałam dość dużą część. Przez cały ten czas Jace patrzył na to co robię . Spojrzałam na ranę. Zobaczyłam, że przez delikatną, różową skórę prześwituje czarny znak. Sięgnęłam tam ręką. Delikatnie zaczęłam drapać to miejsce. Moje paznokcie coraz mocniej orały skórę, stróżka krwi powoli spływała po ramieniu. Z moich oczu leciały łzy. Czemu to robię. To boli. Cicho. Musisz to zrobić, to wszystko wyjaśni. Skończyłam, ponieważ nagle wyczułam coś twardego, czego nie byłam w stanie rozdrapać. Ktoś podała mi chusteczkę. Wzięłam ją w rękę i wytarłam krew. Moim oczom ukazała się wgłębienie. Skóra w tym miejscu miała bardzo blady odcień szarego. Na nim znajdował się znak nieskończoności. Był czarny jak smoła. Kiedy go dotykałam wydawał się lekko chropowaty, choć gdy się na niego patrzyło, wydawało się, że jest gładki. Nie tylko ja dotknęłam tego znaku. Jace delikatnie przejechał po nim palcem.

- Trafiłaś tam. To znak, który o tym mówi. – nie miałam potwierdzenia tych słów, ale to znak od Celestin. Byłam tego pewna

-… iść. – dopiero teraz zauważyłam że Jace coś do mnie mówił.

- Możesz powtórzyć?

- Musimy iść. Ktoś nas szuka, nie jesteśmy tu bezpieczni. Im szybciej znajdziemy osobę, która zabija nieśmiertelnych, tym lepiej. – zdziwiło mnie to, że tak szybko zapomniał, o tym co mówił wcześniej, może wiedział, ale nie dawał tego po sobie poznać. ‘’ Nie szukajcie osoby z nożem. Od razu idźcie do nieba, nie pożałujesz.’’ te słowa nagle pojawiły się w mojej głowie tak jakby ktoś powiedział mi je na ucho.

- Niebo – wyszeptałam.

***

*Bruciato la citta – spalone miasto

*citta di ceneri – miasto z popiołu

*essendo il male – istota zła

Przepraszam, że nie wstawiłam go wcześniej. Miałam małe problemy z napisaniem.. I’m Lost Hero ten rozdział jest dla ciebie. Po prostu dziękuję.