Rozdział 10

Powietrze

Z powodu 1000 wyświetleń, w tym rozdziale wydarzy się coś niesamowitego. Od razu przepraszam jeśli źle to opisałam i za krótki rozdział. Według mnie nie jest to jeden z moich najlepszych, ale jestem ciekawa jaka jest wasza opinia. Ten rozdział jest dla Bid Boss i Klaudia Claudeen. Moment na, który czekałyście. Miłego czytania.

Powoli odetchnęłam świeżym powietrzem. Wypełniło moje gardło, a potem przeszło do płuc. Połączyć się z wiatrem i zmusić go do uniesienia ziemi, było to trudniejsze, niż mi się na początku wydawało. Skupiałam się nad tym przynajmniej od godziny. Jace nie chcąc zapoznać się z moją nową mocą, odszedł kilka kroków i próbował się odprężyć. Bawił się swoim długim mglistym mieczem. Jeszcze raz odetchnęłam. Poczułam, że wiatr zaczął dąć mocniej, przyjemnie dmuchając mi w twarz. Spróbowałam jeszcze raz i nic. Po raz kolejny rozejrzałam się naokoło. Niedaleko miejsca gdzie siedział Jace była mała przepaść. Na tamto wspomnienie lekko się uśmiechnęłam. Nie, nie myśl o tym teraz, aby użyć mocy wiatru trzeba się uspokoić. Poszukałam w sobie mojego daru i delikatnie, ale pewnie wypowiedziałam słowo *fuoko. Ogień zawsze działam na mnie kojąco. Na koniuszkach moich palców pojawiły się małe iskierki, a potem kilka płomieni. Skupiłam na nich całą swoją uwagę. Przekazywałam je sobie z ręki do ręki. Wykonały moje polecenie. Opuściłam je na ziemie. Powoli ślizgały się w stronę mojego anioła. Miałam nadzieję, że go zaskoczę. Ogień na ziemi zostawiał za sobą smoliste ślady, ale nie wyrządzał szkody roślinom. Kiedy był już blisko, Jace przydeptał ogień butem, gasząc go całkowicie. Popatrzył na mnie znudzony. Wysłałam mu promienny uśmiech i odwróciłam głowę. Na powrót skupiłam się na powietrzu naokoło mnie. Nagle ktoś porwał mnie z ziemi. Krzyknęłam i zaczęłam okładać go pięściami. Nic to nie dało. Na moim stróżu nie robiło to najmniejszego wrażenia. Mocniej tylko zacisnął swoje ręce na mojej talii, nogach i ruszył przed siebie. Zaprzestałam prób wyrwania się i potulnie leżałam w jego ramionach. Dopiero po chwili zrozumiałam co chłopak chce zrobić. Szedł w stronę dużego źródełka. Dopiero teraz je zobaczyłam. Wydawać by się mogło, że pojawiło się dosłownie przed chwilą. Popatrzyłam na Jace’a błagalnie, ale on tylko prychnął. Nie chciałam się zmoczyć. Nie miałam już ubrań na zmianę. Znowu spróbowałam się wyrwać. Byliśmy już tak blisko, jeszcze tylko jeden krok i ... Staliśmy w wodzie po kostki, ale wcale jej nie czułam. Popatrzyłam na niego o on tylko się uśmiechnął. Przed oczami stanęło mi jedno słowo- *nebbia. Zasłoniło mi wszystko. Widziałam tylko czarne tło i biały napis. Zamrugałam kilka razy i znowu siedziałam w tym samym miejscu. Nigdzie nie widziałam źródła. Nagle wydało mi się, że to zdarzenie było jak sen. Jace podszedł do mnie, ale widocznie wcale nie zaniósł mnie do wody, której nigdzie nie ma. Siedziałam w tym samym miejscu, a on koło mnie.

- Co się stało? – zapytałam całkowicie zbita z tropu.

- Popisałem się swoją mocą, mogę ci pokazać wszystko. – Dopiero teraz zauważyłam, że ręka Jace’a spoczywa na moich plecach. Moc Jace’a polegała na tym, że za sprawą dotyku, mógł mi pokazać każde zdarzenie. To było niesamowite. Z jednej strony wydawało się to takie realne, a z drugiej nie czułam wody, ani żadnego zapachu. Nie czułam też wiatru, smagającego moje policzki.

- Pod koniec tego zdarzenia pojawiło mi się przed oczami słowo *nebbia. Czemu?

- Moja moc to coś podobnego do mgły, zasłania wzrok, zmienia obrazy. Widocznie jesteś tak silna, że po kilku ćwiczeniach możesz się temu oprzeć.

- Pokaż coś jeszcze. – popatrzyłam na chłopaka błagalnie. Chciałam znowu poczuć to błogie uczucie. Chłopak przysunął się bliżej i położyła jednał rękę na moim policzku, a drugą przesunął w stronę mojej tali. Przełknęłam mocno ślinę. Byłam bardzo ciekawa co mi pokaże, ale z drugiej strony głowiłam się co to może być. Chłopak przysunął się jeszcze bliżej w moją stronę i wyszeptał do ucha

- Na pewno tego chcesz? – wiedziałam, że nie pyta o to czy chce znowu poczuć jego moc. Pytał się o coś całkowicie odmiennego. Przesunął swoje usta w stronę moich i delikatnie pocałował moją dolną wargę, przesuwając rękę z mojego policzka na włosy. Moje ciało momentalnie zesztywniało. Nie spodziewałam się takiego obrotu sytuacji. Przecież ja go nawet nie znałam. Spędziłam z nim zaledwie kilka dni. Mimo wszystkich moich niepewności pozwoliłam mu się pocałować. *Volare. Silny podmuch odgarnął moje włosy. Nagle poczułam, że Jace nie pochyla się nade mną. Siedział w tym samym miejscu z ręką na moich plecach. Pokazał mi nasz pocałunek, a ja mu na to pozwoliłam. Głupia. Popatrzyłam na niego i zobaczyłam, że nawet na mnie nie spojrzał. Chciałam go spoliczkować, ale on złapał moją rękę idealnie przed swoją twarzą. Nie wiem kiedy, przytrzymał moje obie ręce za nadgarstki. Spróbowałam mu je wykręcić, ale on popatrzył na mnie i wyszeptał jedno słowo. ‘’Popatrz’’. Wstałam i rozejrzałam się naokoło. Zobaczyłam, że otaczają mnie kropelki wody, rosy i żywicy. Wszystkie lekko zawisły w powierzy. Kiedy próbowałam ich dotknąć, czułam mocny powiew od spodu. To wiatr je uniósł. Wydawało mi się, że słońce specjalnie zaświeciło jaśniej i przedostało się przez konary drzew, aby oświetlić małe kropelki. Promyki światła i zawisła woda sprawiły, że wszędzie pojawiły się migotliwe delikatne tęcze. *Movimento. Kropelki zaczęły się poruszać naokoło nas . Wszystkie w inną stronę. Tęcze poruszały się razem nimi. Każda z nich miała inny odcień. Jedna wydawała się bardziej żółtawa, a druga niebieska. Inna miała idealne lekko przezroczyste kolory. Nagle poczułam, że ktoś mnie obejmuje, a potem lekki pocałunek. Zdziwiło mnie to całkowicie. Zesztywniałam i lekko zdenerwowałam. Wiedziałam, że to nie było złudzenie, ale prawda. On chciał mnie pocałować, po prostu nie był tego pewien. Zaraz straciłam panowanie nad powietrzem wiatr, który wiał od spodu przestał i powiał w stronę Jace’a. Wszystkie kropelki tak jakby rzuciły się na niego. Zdziwiło go to tak bardzo, że rozluźnił uścisk. Odsunęłam się od niego i mu przyjrzałam. Na włosach, spodniach i bluzce miał żywice. Woda wsiąkła w materiał ale sok z drzew się do niego przykleił. Wybuchłam niekontrolowanym śmiechem. Nie mogłam się powstrzymać. Jace popatrzył na siebie i przez głowę ściągnął nie nadającą się już do niczego koszulkę. Od razu przestałam się śmiać.

- Dobrze wiedzieć, że tak na ciebie działam – puścił mi oczko i ruszył w stronę, gdzie zostawiliśmy samochód. Lekko zirytowana ruszyłam za nim.

*fuoko- ogień

*nebbia- mgła

*volare- latać

*Movimento - ruch